Vier generaties Steijaert bewogen mee met de tijd in de agrarische sector, de vijfde zet dit voort. Ondanks, of misschien wel dankzij, de bedreigingen van het voortbestaan van veel landbouwbedrijven. De liefde voor de gewassen is meermaals van vader op zoon overgebracht. Denis Steijaert ziet de passie voor het boerenleven die hijzelf bezit terug in zijn zoon Dirk. Waar komt die liefde vandaan?
Denis Steijaert: “Met lokale producten zet je een streek uniek neer”
Voor Denis is het iets vanzelfsprekends. โIk ben op een boerderij opgegroeid. Je ziet je vader en je moeder er werken. In het voorjaar is het kaal, dan wordt geplant en gezaaid. De zomer laat het graan wuiven en de planten bloeien. In het najaar komt er een mooi product uit de grond. Ik vind dat prachtig om te zien. Het is een manier van leven. Als je je geld ermee kunt verdienen is dat mooi. Meerdere generaties, dat wil je voortzetten. Daar ben ik trots op. Vijf kilometer verderop ligt de ouderlijke boerderij. Met de teelt van aardappelen, suikerbieten, plantuien, tarwe, gerst en bruine bonen voor de groothandel volgen we nog het traditionele bouwplan.โ Denis is nadat hij van de HAS kwam met zijn vader in de maatschap gegaan. Behalve boeren kocht hij ook aardappels in voor frietfabrieken. Hij weet dus aardig wat van dit gewas. โWij hebben het geluk dat we op echte zeekleigrond zitten. Dat geeft een lekkere smaak aan de frietaardappels. Na verschillende rassen geprobeerd te hebben blijkt de Agria het meest smaakvol voor friet. We telen op een manier waarvan wij denken dat we er de lekkerste frietjes van kunnen maken.โ
De korte keten in
Toon, de tweede van Denisโ drie zonen, is sinds de coronatijd ook de aardappelen ingerold. Onder de naam ZVL Friet brengen zij de aardappelen van hun land rechtstreeks uit de grond naar lokale mond. Hun vers gesneden friet en vers gesneden, voorgebakken friet vindt gretig aftrek bij strandtenten, restaurants, hotels en cafetariaโs in Zeeuws-Vlaanderen en West-Brabant. De zet om tot friet verwerkte aardappels rechtstreeks aan de plaatselijke horeca te leveren, is een schot in de roos geweest. Het heeft de aanzet gevormd voor het ontwikkelen van een nieuwe kijk op de agrarische maatschap en mogelijkheden te zoeken het bedrijf verder in te richten voor de korte keten. Denis denkt hier strategisch in mee. โIk zit niet zelf meer op de trekkerโ, vertelt hij. โDat vind ik wel jammer, want dat waren de momenten om hierover na te kunnen denken. In de trekker kom je echt tot rust. Vooral โs ochtends vroeg en โs avonds laat. En โs nachts. Toen ik nog in Middelburg bij het Waterschap werkte had ik ook die momenten in de auto ernaartoe en terug naar huis.โ
Natuurinclusie en rendement hoeft elkaar niet te bijten
Nu hij wethouder is in Gemeente Hulst en hij weinig reistijd kwijt is, moet hij andere manieren zoeken om rustig na te kunnen denken. Gelukkig heeft hij vanuit zijn woning een inspirerend uitzicht op groen, landerijen en dijken. โO kijk, daar zit een specht in de boom.โ Hij wijst tijdens het gesprek met enthousiasme naar de tuin. โEen paar weken geleden zag ik hem bijna dagelijks.โ Denis blijkt behalve liefde voor het boerenleven ook liefde voor de natuur te hebben. Of zou dat inherent zijn aan elkaar? โDie mooie bloeiende akkerranden rond onze akkers leggen we in beginsel aan voor de natuur. Voor de biodiversiteit. En het landschap wordt er mooier van. Dat is weer gunstig voor de mensen die er wandelen en fietsen. We hebben ook specifieke patrijzenranden. Je ziet dat het aantal patrijzen de laatste jaren gestaag omhoog gaat. Dat is een goede ontwikkeling. Ik ben voor natuurinclusieve landbouw waarbij gekeken wordt hoe de landbouw en natuur elkaar kunnen versterken. Hoe je je teeltsysteem aan kan passen, zonder dat je inboet aan kwaliteit en geldelijke opbrengsten. De opbrengsten uit het boerenbedrijf staan door de jaren heen onder druk en de rendementen zijn laag. Natuurprojecten dienen boeren wel perspectief te bieden. Oftewel, er moet een langjarig verdienmodel aan vastzitten.โ
Het lokale product is goed voor de streek
Wandelaars en fietsers ziet hij graag door de polder voorbijkomen. โEen van mijn portefeuilles als wethouder is recreatie en toerisme. Twee jaar geleden hebben we in het Toeristisch Ontwikkelplan TOP zaken opgeschreven die toeristisch gezien belangrijk zijn binnen onze gemeente. Hulst als vestingstad met de basiliek is natuurlijk uniek, maar we hebben ernaast ook een heel mooi buitengebied. Het Land van Saeftinghe wordt nog beter in beeld gebracht met het project Versterk de Scheldekust, waarbij we de gehuchten Walsoorden, Paal, Emmadorp, Baalhoek en Ossenisse aantrekkelijker willen maken. Ook Waterzande is een prachtig project. Op Paal hebben we zelfs vier horecaetablissementen. Samen met drie Belgische gemeentes versterken we elkaar met Grenspark Groot Saeftinghe. Dit initiatief is voortgekomen uit de ontpoldering van de op de grens gelegen Hertogin Hedwige- en Prosperpolder. Het drieluik landbouw, natuur en haven is hierop gebaseerd. Overal waar je hier op een wat hoger gelegen punt komt, zie je die drie elementen. De nieuwe Panoramaheuvel is een uniek punt.โ Doel is de streek beter op de kaart te zetten. โWe zien hier veel eendagstoerisme, maar we willen naar meerdaagstoerisme. Dan wordt er meer gespendeerd. De economie zal daarop floreren. Maar dan zijn er wel voorzieningen nodig. De horeca is een belangrijke speler daarin, maar feitelijk iedere lokale ondernemer. Als gemeente ga je kijken wat je specifiek kunt doen voor je streek. Het initiatief Koop, Eet en Beleef Lokaal is kleinschalig en uniek. Aan alles wat binnen dat concept past willen we meewerken als gemeente. Als iets uniek moet zijn in je streek, dan is het leuk dat je er lokaliteit aan mee kunt geven. Het is mooi dat in dit project neergezet wordt wat je met een product kunt, en wat kan je telen aan nieuwe producten. Samen met enkele andere boeren in de buurt laten we hier al mooi de korte keten zien. Sinds een paar jaar organiseren we de Boergondische Wandeltocht. Wandelaars bezoeken dan het cafรฉ โt Verdronken Land van Saeftinghe, B&B Het Verborgen Geluk met haar bierbrouwerij, de Mariahoeve, Voedselbron en onze boerderij in de Van Alsteinpolder. Op al deze plekken kunnen ze onze streekproducten ruiken en proeven. Dat zijn unieke belevenissen. Daarnaast wordt het gezellig aangekleed en speelt er een mooi achtergrondmuziekje. Wat wil een mens nog meer?โ
